Liber II, 707-720

'Ergo age, care pater, ceruici imponere nostrae;
ipse subibo umeris nec me labor iste grauabit;
quo res cumque cadent, unum et commune periclum,
una salus ambobus erit. Mihi paruus Iulus 710
sit comes, et longe seruet uestigia coniunx.
Vos, famuli, quae dicam animis aduertite uestris.
Est urbe egressis tumulus templumque uetustum
desertae Cereris, iuxtaque antiqua cupressus
religione patrum multos seruata per annos; 715
hanc ex diuerso sedem ueniemus in unam.
Tu, genitor, cape sacra manu patriosque penatis;
me bello e tanto digressum et caede recenti
attrectare nefas, donec me flumine uiuo
abluero.' 720

“Vamos pues, querido padre, ponte en mi cuello,
yo mismo te subiré en mis hombros y no me pesará ese esfuerzo;
adondequiera que los hechos vayan a parar, uno y común será el peligro,
una la salvación para ambos. Que para mí el pequeño Julo 710
sea compañero y de lejos observe sus huellas mi cónyuge.
Vosotros, esclavos, a las cosas que diré prestad atención con vuestros espíritus.
Hay para los que se alejan de la ciudad un túmulo y un
templo vetusto
de Ceres abandonada y a su lado un antiguo ciprés
conservado por la religión de nuestros padres durante muchos años; 715
desde diversos sitios vendremos a esta única sede.
, padre, coge con tu mano las cosas sagradas y los patrios Penates;
a mí que salgo de una guerra tan grande y de una reciente matanza,
no me está permitido tocarlos hasta que en un río vivo
me purifique.” 720

No hay comentarios:

Publicar un comentario