Liber IV, 320-332

Te propter Libycae gentes Nomadumque tyranni 320
odere, infensi Tyrii; te propter eundem
exstinctus pudor et, qua sola sidera adibam,
fama prior. Cui me moribundam deseris hospes
(hoc solum nomen quoniam de coniuge restat)?
Quid moror? An mea Pygmalion dum moenia frater 325
destruat aut captam ducat Gaetulus Iarbas?
Saltem si qua mihi de te suscepta fuisset
ante fugam suboles, si quis mihi paruulus aula
luderet Aeneas, qui te tamen ore referret,
non equidem omnino capta ac deserta uiderer.' 330

Dixerat. Ille Iouis monitis immota tenebat
lumina et obnixus curam sub corde premebat.


Por tu culpa los pueblos de Libia y los tiranos de los númidas 320
me odiaron, enemigos son los tirios; por tu misma culpa
se extinguió mi pudor y, con la que sola llegaba a las estrellas,
mi fama anterior. ¿A quién me abandonas moribunda, huésped
(puesto que sólo este nombre queda del de cónyuge)?
¿A qué espero? ¿Acaso a que
mi hermano Pigmalión mis murallas 325
destruya  o cautiva me lleve el getulo Yarbas?
Si al menos hubiera sido recibida por mí de ti alguna
descendencia antes de tu huida, si algún pequeñito Eneas
me jugase en el patio, que, sin embargo, te llevase en su rostro,
no ciertamente parecería totalmente cautiva y abandonada.» 330
Había dicho. Él en los mandatos de Júpiter inmóviles tenía
sus ojos y a duras penas ocultaba su preocupación bajo el corazón.

No hay comentarios:

Publicar un comentario