Liber I, 561-578

Tum breuiter Dido, uoltum demissa, profatur:
'Soluite corde metum, Teucri, secludite curas.
Res dura et regni nouitas me talia cogunt
moliri, et late finis custode tueri.
Quis genus Aeneadum, quis Troiae nesciat urbem, 565
uirtutesque uirosque, aut tanti incendia belli?
Non obtusa adeo gestamus pectora Poeni,
nec tam auersus equos Tyria Sol iungit ab urbe.
Seu uos Hesperiam magnam Saturniaque arua,
siue Erycis finis regemque optatis Acesten, 570
auxilio tutos dimittam, opibusque iuuabo.
uoltis et his mecum pariter considere regnis?
urbem quam statuo uestra est, subducite nauis;
Tros Tyriusque mihi nullo discrimine agetur.
Atque utinam rex ipse Noto compulsus eodem 575
adforet Aeneas! Equidem per litora certos
dimittam et Libyae lustrare extrema iubebo,
si quibus eiectus siluis aut urbibus errat.'

Entonces, brevemente, Dido, con el rostro bajado, habla:
"Quitaos el miedo del corazón, teucros, alejad las preocupaciones.
Un asunto penoso y la novedad del reino me obligan a esforzarme en tales cosas
y a proteger mis fronteras a todo lo ancho con guardias.
¿Quién no conoce el linaje de los Enéadas, quién no la ciudad de Troya, 565
y sus virtudes y varones, o los incendios de una guerra tan grande?
No tenemos los cartagineses pechos tan insensibles,
ni el sol unce sus caballos tan alejado de la ciudad de Tiro.
Bien si vosotros deseáis la gran Hesperia y los campos de Saturno,
o si las fronteras de Érix y al rey Acestes, 570
os despediré protegidos con mi auxilio y os ayudaré con mis recursos.
¿Queréis también, igualmente, asentaros conmigo en estos reinos?
La ciudad que estoy estableciendo es vuestra, varad las naves;
troyano y tirio será tratado por mí sin ninguna distinción.
¡Y ojalá Eneas, vuestro propio rey, empujado por el Noto 575
estuviese aquí mismo! Ciertamente enviaré por las costas
hombres de confianza y ordenaré recorrer los lugares más alejados de Libia,
por si, arrojado, anda errante en algún bosque o ciudad."

No hay comentarios:

Publicar un comentario