Liber VI, 156-170

Aeneas maesto defixus lumina vultu
ingreditur linquens antrum, caecosque volutat
eventus animo secum. cui fidus Achates
it comes et paribus curis vestigia figit.
multa inter sese vario sermone serebant,   160
quem socium exanimum vates, quod corpus humandum
diceret. atque illi Misenum in litore sicco,
ut venere, vident indigna morte peremptum,
Misenum Aeoliden, quo non praestantior alter
aere ciere viros Martemque accendere cantu.   165
Hectoris hic magni fuerat comes, Hectora circum
et lituo pugnas insignis obibat et hasta.
postquam illum vita victor spoliavit Achilles,
Dardanio Aeneae sese fortissimus heros
addiderat socium, non inferiora secutus.   170

Eneas con ojos fijos en su triste rostro
sale dejando la cueva y da vueltas en su ánimo aquellos oscuros 
sucesos consigo. El fiel Acates le sigue 
como compañero y fija sus huellas con iguales preocupaciones.
Entre sí muchas cosas en variada conversación entrelazaban, 160
a qué compañero sin vida se refería la Sibila, qué cuerpo debía ser enterrado.
Y aquellos a Miseno en el seco litoral, 
cuando llegaron, ven arrebatado por indigna muerte.
a Miseno, hijo de Eolo, a quien nadie aventajaba
en agitar a los hombres e inflamar a Marte con su canto.  165
Este había sido compañero del gran Héctor, al lado de Héctor
recorría insigne las batallas no solo con el clarín sino también con la lanza.
Después de que Aquiles, vencedor, despojó de la vida a aquel,
el fortísimo héroe se había agregado como compañero al dardanio Eneas,
siguiendo a uno no inferior.  170

No hay comentarios:

Publicar un comentario