Liber V, 348-361

Tum pater Aeneas 'Vestra' inquit 'munera uobis

certa manent, pueri, et palmam mouet ordine nemo;

me liceat casus miserari insontis amici.' 350

Sic fatus tergum Gaetuli immane leonis

dat Salio uillis onerosum atque unguibus aureis.

Hic Nisus 'Si tanta' inquit 'sunt praemia uictis,

et te lapsorum miseret, quae munera Niso

digna dabis, primam merui qui laude coronam 355

ni me, quae Salium, fortuna inimica tulisset?'

Et simul his dictis faciem ostentabat et udo

turpia membra fimo. Risit pater optimus olli

et clipeum efferri iussit, Didymaonis artes,

Neptuni sacro Danais de poste refixum. 360

Hoc iuuenem egregium praestanti munere donat.


Entonces el padre Eneas: «Vuestros regalos -dice- para vosotros

quedan decididos, muchachos, y nadie cambia la palma de orden;

mas permítaseme compadecerme de la desgracia del amigo inocente.» 350

Hablando así, la piel enorme de un león gétulo

da a Salio, cargada de pelo y con las uñas áureas.

Entonces Niso: «Si premios tan grandes -dice- hay para los vencidos,

y pena te dan los caídos, ¿qué regalos a Niso

dignos darás, que merecí por mérito la primera corona 355

si no me hubiera tocado la misma enemiga fortuna que a Salio?»

Y junto con estas palabras su rostro mostraba y sus miembros

manchados del húmedo cieno. Le sonrió el óptimo padre

y mandó que se trajera un escudo, arte de Didimaon,

quitado a los dánaos del sagrado dintel de Neptuno. 360

Con este excelente regalo premia al egregio joven.

No hay comentarios:

Publicar un comentario