Liber IV, 206-218

'Iuppiter omnipotens, cui nunc Maurusia pictis
gens epulata toris Lenaeum libat honorem,
aspicis haec? An te, genitor, cum fulmina torques
nequiquam horremus, caecique in nubibus ignes
terrificant animos et inania murmura miscent? 210
Femina, quae nostris errans in finibus urbem
exiguam pretio posuit, cui litus arandum
cuique loci leges dedimus, conubia nostra
reppulit ac dominum Aenean in regna recepit.
Et nunc ille Paris cum semiuiro comitatu, 215
Maeonia mentum mitra crinemque madentem
subnexus, rapto potitur: nos munera templis
quippe tuis ferimus famamque fouemus inanem.' 

«Júpiter onmipotente, a quien ahora la gente maurusia
que asiste a banquetes sobre pintados lechos liba honor leneo,
¿Ves estas cosas? ¿Acaso, padre, cuando blandes tus rayos
te tememos en vano y ciegos fuegos en las nubes
aterrorizan los espíritus e inanes murmullos mezclan? 210
Esa mujer, que errante en nuestras fronteras una ciudad
pequeña por el precio puso, a quien un litoral para arar
y a quien leyes del lugar dimos, nuestra boda
rechazó y acogió a Eneas como dueño para sus reinos.
Y ahora, aquel Paris con su afeminada comitiva, 215
con el mentón y el perfumado cabello con la mitra meonia
ceñidos, se apodera de lo raptado: nosotros regalos a tus templos,
ciertamente, llevamos y favorecemos una fama inane. »

No hay comentarios:

Publicar un comentario