Liber IV, 105-114

Olli (sensit enim simulata mente locutam, 105
quo regnum Italiae Libycas auerteret oras)
sic contra est ingressa Venus: 'Quis talia demens
abnuat aut tecum malit contendere bello?
Si modo quod memoras factum fortuna sequatur.
Sed fatis incerta feror, si Iuppiter unam 110
esse uelit Tyriis urbem Troiaque profectis,
misceriue probet populos aut foedera iungi.
Tu coniunx, tibi fas animum temptare precando.
Perge, sequar.' Tum sic excepit regia Iuno:

A ésta (pues se dio cuenta de que había hablado con intención simulada, 105
para desviar a las orillas líbicas el reino de Italia)
así, en contra, repuso Venus: «¿Qué demente tales cosas
rechazaría o preferiría contender en guerra contigo?
Ojalá, al menos, la fortuna siga al hecho que rememoras.
Pero insegura de los hados me muestro, de si Júpiter querría que una sola 110
fuera la ciudad para los tirios y para los que salieron de Troya,
o si aprobaría que los pueblos se mezclaran o que los pactos se firmaran.
Tú, su esposa, a ti te está permitido tantear su ánimo rogando.
Apresúrate, te seguiré.» Entonces, así continuó la regia Juno:

No hay comentarios:

Publicar un comentario