Liber II, 577-587


'Scilicet haec Spartam incolumis patriasque Mycenas
aspiciet, partoque ibit regina triumpho?
Coniugiumque domumque patris natosque uidebit
Iliadum turba et Phrygiis comitata ministris? 580
Occiderit ferro Priamus? Troia arserit igni?
Dardanium totiens sudarit sanguine litus?
Non ita. Namque etsi nullum memorabile nomen
feminea in poena est, habet haec uictoria laudem;
exstinxisse nefas tamen et sumpsisse merentis 585
laudabor poenas, animumque explesse iuuabit
ultricis famam et cineres satiasse meorum.'

“¿De verdad ésta, incólume, Esparta y su patria Micenas
volverá a ver e irá como reina con el triunfo obtenido?
¿Y a su cónyuge y a la casa de su padre y a sus hijos verá
acompañada por una turba de troyanas y servidores frigios? 580
¿Habrá muerto por la espada
Príamo? ¿Troya habrá ardido por el fuego?
¿Tantas veces habrá sudado con sangre el litoral dardanio?
No así. Pues, aunque ningún nombre memorable
en el castigo femenino hay, esta victoria tiene su alabanza;
por haber extinguido esta impiedad, s
in embargo, e infligir a los que lo merecían 585
castigos seré alabado y será grato que esta fama haya llenado mi espíritu
y haya saciado las cenizas vengadoras de los míos.”

No hay comentarios:

Publicar un comentario