Liber II, 453-468

Limen erat caecaeque fores et peruius usus
tectorum inter se Priami, postesque relicti
a tergo, infelix qua se, dum regna manebant, 455
saepius Andromache ferre incomitata solebat
ad soceros et auo puerum Astyanacta trahebat.
Euado ad summi fastigia culminis, unde
tela manu miseri iactabant inrita Teucri.
Turrim in praecipiti stantem summisque sub astra 460
eductam tectis, unde omnis Troia uideri
et Danaum solitae naues et Achaica castra,
adgressi ferro circum, qua summa labantis
iuncturas tabulata dabant, conuellimus altis
sedibus impulimusque; ea lapsa repente ruinam 465
cum sonitu trahit et Danaum super agmina late
incidit. Ast alii subeunt, nec saxa nec ullum
telorum interea cessat genus.

Había un umbral y una puerta oculta y un acceso transitable
de las casas de Príamo entre sí, y una puerta abandonada
de la parte posterior, por donde la infeliz Andrómaca, mientras su reino existía, 455
frecuentemente solía ir sin compañía
junto a sus suegros y llevaba al abuelo al niño Astianacte.
Escapo al techo de más alta cúpula, desde donde
los míseros teucros arrojaban con la mano sus dardos inútiles.
Una torre que estaba en el precipicio y levantada hacia los astros 460
desde el más alto techo, desde donde solía verse toda Troya
y las naves de los dánaos y el campamento aqueo,
tanteando con el hierro alrededor, por donde las tablas más importantes
presentaban junturas tambaleantes, de su alto sitio la arrancamos

y empujamos; aquella deslizándose de repente, ruina 465
arrastra con el estruendo y sobre las tropas de los dánaos ampliamente
cayó. Pero otros acuden y no cesan entretanto
ni las de piedras ni todo género de dardos.

No hay comentarios:

Publicar un comentario