Liber I, 453-465

Namque sub ingenti lustrat dum singula templo,
reginam opperiens, dum, quae fortuna sit urbi,
artificumque manus inter se operumque laborem 455
miratur, uidet Iliacas ex ordine pugnas,
bellaque iam fama totum uolgata per orbem,
Atridas, Priamumque, et saeuum ambobus Achillem.
Constitit, et lacrimans, 'Quis iam locus' inquit 'Achate,
quae regio in terris nostri non plena laboris? 460
En Priamus! Sunt hic etiam sua praemia laudi;
sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt.
Solue metus; feret haec aliquam tibi fama salutem.'
Sic ait, atque animum pictura pascit inani,
multa gemens, largoque umectat flumine uoltum. 465

Pues mientras examina cada cosa al pie del ingente templo,
esperando a la reina, mientras admira qué fortuna tiene la ciudad,
los grupos de artesanos, rivalizando entre sí, y el esfuerzo de las obras, 455
ve por orden las luchas troyanas
y las guerras divulgadas ya por la fama por todo el orbe,
a los Atridas y a Príamo y a Aquiles, cruel con ambos.
Se detuvo y, llorando, dice: "Acates, ¿qué lugar,
qué región en las tierras no está ya llena de nuestro sufrimiento? 460
¡He aquí Príamo! La virtud también tiene aquí sus premios;
hay lágrimas de los hechos y las cosas mortales tocan el corazón.
Disipa tu miedo; esta fama te traerá alguna salvación."
Así dijo, y alimenta su espíritu con esa vana pintura,
lamentando muchas cosas, y humedece su rostro con un gran río. 465

No hay comentarios:

Publicar un comentario